| |
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Κείμενα
για το έργο της Μαρίνας Πετρή
Έργα
Ζωγραφικής
Ψηφιακή
Ζωγραφική
ΜΑΡΙΝΑΣ
ΠΕΤΡΗ
Η ζωγραφική μου και η Μύκονος
Όταν μπαίνεις στην μέση ηλικία, υπάρχει ένας κόσμος
μπροστά και ένας πίσω και στους δύο υπάρχει το γέλιο
και το δάκρυ, το πραγματικό, το συνειδητό, το ασυνείδητο
και το σύνορο που αρχίζει το όνειρο.
Θυμάμαι τα παιχνίδια των παιδικών μου χρόνων στα
πλακόστρωτα, στις πεζούλες, στις σκάλες, στις ξερολιθιές,
στην αμμουδιά, στον ήλιο και τα αστέρια της Μυκόνου
που πάντα έλεγα - 'Όταν μεγαλώσω στο σπίτι μου θα
έχω ένα δωμάτιο για να ζωγραφίζω-.
Φαίνεται οι παιδικές ευχές πιάνουν.
Έγινα ζωγράφος και κατ επέκταση καλλιτέχνης δημιουργώντας
συχνά και σε άλλους παράλληλους των τεχνών. Ήρθαν
οι σπουδές, τα ταξίδια έγιναν πραγματικότητα, έγινε
μια αρχή και υπάρχει μια πορεία χωρίς τέλος.
Σπούδασα τα χρώματα, τη φόρμα, τη σύνθεση, την έκφραση
της ιστορίας της τέχνης, όλα αυτά που στοιχειοθετήθηκαν
και επιβλήθηκαν τους τελευταίους αιώνες στην καρδιά
της Ευρώπης και στην Αμερική. Ξεκίνησα από τη χώρα
μου, περιηγήθηκα στην Ευρώπη, πήρα τον απόηχο της
Αμερικής. Σε αυτό που εκ-παιδεύτηκα κάτω από κάθε
σινιάλο γνώσης και κατάκτησης, συναντούσα το παρελθόν
μου την Ελλάδα.
Προσπάθησα να αποτινάξω από πάνω μου την αρρωστημένη
προγονολατρεία που συχνά κρύβει τον κίνδυνο να παραδοθείς
σε μια μοιρολατρία, το τι να κάνω αφού όλα έχουν
γίνει πριν.... Όμως η δική μου ζωή ήταν… τώρα- Και
όλα αυτά ήταν ζωντανά τώρα...
Ζωγραφίζω τώρα με έναν καραγκιόζη που αναδύεται
κάθε μέρα από μέσσα μου. Μαλακός στα χρώματα και
στους τόνους. Σκληρός στην περιγραφή -Απόλυτος στις
φόρμες- Αναστρέψιμος στις ισορροπίες- Καθαρός στη
γεωμετρία - Ατελείωτος στη φιλοσοφία - Ερωτικός,
ούτε λίγος ούτε πολύς- Παντοτινός, πολυεθνικός,
ταξιδευτής, σε ένα κόσμο που τα πολιτισμικά του
διαβατήρια είναι ο δικός του κόσμος.
Νοιώθω το χάρισμα γιατί γεννήθηκα να είμαι Αιγαία
Μυκόνια. Γιατί η δύναμη του έργου μου έχει αυτό
το φως σε κάθε μου επιπρόσθετη εκπαίδευση.
Στο τελάρο των έργων μου που εκθέτω εδώ, κατοικεί
το χάος που τακτοποιεί η γεωμετρία με τον ίδιο τρόπο
που κατοικεί στη Μύκονο. Ο ρεαλισμός είναι τα πρόσωπα
των ανθρώπων, τα μάτια τους - Ο εξπρεσιονισμός,
οι κινήσεις τους, οι μυς των προσώπων τους. Η σύνθεση,
στην τακτοποίηση διαφορετικών κόσμων και ύφους.
Στο ύφος της δουλειάς μου μπορεί κανείς να αναγνωρίσει
στοιχεία ρεαλισμού, εξπρεσιονισμού, κυβισμού, σουρεαλισμού
κ.α. ανάλογα με το τι επιζητεί να δώσει νοηματικά
στο έργο. Συνυπάρχουν δημοκρατικά, απλά δεν ενοχλούν,
όπως δεν ενοχλεί το πέρασμα της πανσπερμίας φυλών
που περνάνε από το κοσμοπολίτικο νησί μου. Οι πράξεις
που συμβαίνουν στα έργα μου, είναι μια καθημερινή
φιγούρα, με ένα εκφραστικό πρόσωπο, στολισμένο με
κτερίσματα συμβόλων που στιγματίζουν ένα έθιμο μια
καθημερινή συνήθεια, που κάνει μια τρύπα σ' αυτό
που λέμε χρόνος, γιατί τελικά είναι τωρινό όσο και
αρχαίο. Οι καθαρές σκιές, που γράφονται μόνο σε
χώρες που έχει δυνατό ήλιο για να ξεκουράζονται
οι θεοί, δίνουν φως στη σκέψη και στη φιλοσοφία.
Ποιος Πήτερ Παν έζησε ποτέ χωρίς τη σκιά του;
Θα συναντήσει κανείς, σ' αυτά τα έργα μου τη Μύκονο,
με όλα αυτά που συμβαίνουν στο χρόνο που έφτιαξε
ο άνθρωπος, για να θεαθεί κάτω από τους θεούς και
ημίθεους.
|
|
